In deze foto wilde ik laten zien dat jezelf openstellen heel moeilijk kan zijn. De positie die ik hier aanneem is gesloten en niet uitnodigend, terwijl je bij een openstelling juist een open houding zou moeten tonen. Dit heb ik met opzet gedaan.
Daarnaast heb ik bewust gekozen voor een warmere setting in plaats van een koude studio. Het is voor niet iedereen makkelijk om zich open te stellen, om gevoelens binnen te laten en zichzelf fragiel op te stellen. Voor mij is dat iets verwarrends. Ik heb altijd geleerd om over mijn gevoelens te praten en te delen wat ik dacht, maar toch deed ik dat niet altijd.
Er kwam een moment waarop ik een jongen ontmoette. Hij liet me zien dat er ook een veilige omgeving kon zijn, bij hem. Hij gaf me de ruimte om te praten over mijn gevoel en om me kwetsbaar op te stellen. Iets wat ik nog best lastig vond.
Sinds ik met hem kon praten, begon ik mijn gevoelens beter te begrijpen. Ik begon te analyseren en te reflecteren. Ik denk dat ik altijd al geprobeerd heb mijn emoties te doorgronden, maar ik kreeg nooit echt antwoord. Bij hem ging dat steeds beter. Ik durf te zeggen dat ik meer mezelf ben geworden met zijn hulp.
Wat me vooral opviel, is dat de “veilige plek” die mij was aan geleerd, eigenlijk niet bestond. Of misschien was die er wel, maar voelde ik me niet op mijn gemak om mijn gevoelens daar te uiten.
Peacefully into the deep
Als iemand die snel overprikkeld raakt is het water af en toe een fijne rustplek voor mijn hoofd.
Het water kan af en toe erg ontspannend zijn. Zodra je onder de oppervlakte duikt, lijkt de wereld stil te vallen. Het gedempte geluid van de buitenwereld maakt plaats voor een zachte stilte. Je hoort vrijwel niets, alsof de drukte van alledag ver weg is. Onder water is er geen chaos, geen afleidingen. Het is een omgeving zonder overprikkeling, waar alles vertraagt.
Een plek waar je even kunt ontsnappen aan de stroom van indrukken. Het is een plek om tot rust te komen zonder de behoefte om op elk detail te reageren.
"Overwhelmed"
Volgens mij weet iedereen die mij kent dat ik ADD heb, maar even voor de mensen die dit niet weten: ik heb ADD en ik struggle er af en toe best wel mee, omdat het toch heel anders in elkaar zit dan wij/mensen denken.
ADHD bij vrouwen is meestal anders dan bij mannen. Vrouwen vertonen vaak subtielere symptomen, zoals onoplettendheid, overweldigende prikkels, vergeetachtigheid, emotionele gevoeligheid, tijdmanagementproblemen en nog meer, doordat dit zo subtiel is kan dit leiden tot onder diagnose of verkeerde diagnose.
Vrouwen met ADHD ervaren vaak hogere niveaus van angst, depressie en een laag zelfbeeld, mede door de sociale druk en verwachtingen. Symptomen kunnen zich ontwikkelen of veranderen gedurende het leven.
De reden dat ik dit benoem, is omdat er veel mensen zijn die dit niet weten. Ik hoop het beeld van andere vrouwen met deze problemen te verscherpen en misschien, heel misschien, het een beetje makkelijker te maken. ; )
Dit is voor mij, het gevoel "overweldigende prikkels" in beeld.